Königsbrück

Pierwsza wzmianka o Königsbrück pochodzi z 1248 r. W 1331 r. czeski król nadał mu prawa miejskie. Od 1527 roku miasteczko było centralnym ośrodkiem władztwa terytorialnego o tej samej nazwie.

Władcy w Königsbrück

W dobie baroku miasto należało do rodów von Schellendorf oraz von Friesen. W latach 1667 do 1703 właścicielem Königsbrück był Maksymilian baron von Schellendorf (Maximilian Freiherr von Schellendorf), który w 1700 roku polecił wznieść obecny Pałac Główny wraz z budynkami gospodarczymi i gospodarstwem ogrodniczym. Po śmierci barona pałac oraz panowanie przeszły w ręce wdowy po nim, Joanny Margarethy Baronowej von Schellendorf (Johanna Margaretha Freifrau von Schellendorf). W kościele głównym znajduje się epitafium autorstwa Paula Heermanna, drezdeńskiego nadwornego rzeźbiarza współczesnego Baltazarowi Permoserowi, upamiętniające niegdysiejszego możnego.

Główny kościół w Königsbrück

W latach 1726 – 1739 Königsbrück nabył Henryk Fryderyk hrabia von Friesen (Heinrich Friedrich Graf von Friesen). Podczas wielkiej wojny północnej, służąc w wojsku rosyjskim, w 1709 roku walczył w ważnej bitwie pod Połtawą. Od 1712 roku służył w wojsku saskim. Odwołany ze służby wojskowej przez króla w 1716 r. za okrucieństwo w stosunku do polskich powstańców oraz poróżniony z hrabim Jakubem Henrykiem Flemmingiem udał się na drezdeński dwór. Ten wpływowy dworak oraz generał major wycofał się z działalności wojskowej, a w 1734 r. został gubernatorem Drezna. Jednak po obaleniu ministra Sułkowskiego, w 1738 roku, Henryk Fryderyk hrabia von Friesen został komendantem pieszej gwardii przybocznej. Hrabia był ożeniony z hrabiną Augustą Konstancją Cosel, córką Augusta Mocnego i hrabiny Cosel.

Po Henryku Fryderyku (1739-1755) dobra zajął jego syn, August Henryk hrabia von Friesen (August Heinrich Graf von Friesen). W 1744 roku August Henryk został podpułkownikiem saksońskiej Garde du Corps, walczył m. in. w bitwie pod Kesselsdorfem (II wojna śląska). W 1745 roku awansował na pułkownika i przez Fryderyka Augusta II oddelegowany do Wiednia. W 1746 roku wstąpił do francuskiej armii, gdzie zyskał wielkie poważanie. W 1749 roku odwiedził Drezno i został mianowany saksońskim generałem brygady. Po śmierci Augusta Henryka, jego babcia, hrabina Cosel, próbowała wejść w posiadanie Königsbrück w ramach sukcesji spadkowej, co jednak się nie powiodło. Kolejnym właścicielem (1756-1768) został Jan Fryderyk Ernst baron von Friesen (Johann Friedrich Ernst Freiherr von Friesen).

Historia poczty

W 1670 roku po raz pierwszy wzmiankowano o poczcie w Königsbrück. Znajdowała się ona na parceli Rynek 18, tutaj dokonywano przeprzęgu koni. W 1694 roku dwa razy w tygodniu wiodła tędy trasa poczty konnej z Lipska do Wrocławia. Już w 1711 roku działała placówka pocztowa wraz z poczhalterią (stacją przeprzęgową). W 1724 roku Adam Fryderyk Zürner (Adam Friedrich Zürner), „komisarz graniczny“, wraz z 6 osobami towarzyszącymi przez 2 dni przebywał w Königsbrück. Zatrzymał się w gospodzie „Pod czerwonym jeleniem“. Rachunek za pobyt wyniósł 13 talarów, 11 groszy i 6 fenigów.

Detal na fasadzie dawnej gospody „Pod szlachetnym jeleniem“ w Königsbrück

Słup półmilowy przy Kamenzer Str. na wysokości cmentarza

Zürner podjął przygotowania do ustawienia w Königsbrück dwóch przeznaczonych dla miasta pocztowych słupów milowych. W maju 1725 roku jeden z nich został ustawiony u zbiegu ulic Weissbacherstraße i Louisenstraße, natomiast drugi, w częściach przywieziony z Drezna trzema furmankami, po prawej stronie mostu „Baderbrücke“. W 1880 roku słupy pocztowe zostały przez Administrację Dróg Krajowych uznane za zbędne i zagrażające ruchowi drogowemu, a następnie usunięte. Do dzisiaj zachował się słup półmilowy z 1722 roku stojący na wysokości cmentarza przy ulicy Kamenzer Str.

W 1793 roku przez Königsbrück kursowała poczta dyliżansowa na trasie Lipsk – Wrocław oraz Drezno – Gubin. Poczta konna wiązała się wówczas ze znacznymi nakładami. Dla przykładu można wskazać, że przejazd króla Saksonii w 1810 roku wiązał się z koniecznością przygotowania 320 koni. Dla porównania Napoleon wracając przez Königsbrück po porażce poniesionej w Rosji, zadowolił się 76 końmi.

Od XIX wieku do dzisiaj

W XIX w. Königsbrück uzyskał status cesarskiego miasta garnizonowego. Trzy kompleksy koszarowe oraz plac ćwiczeniowy na przestrzeni 100 lat dominowały życie miasta. Dawny plac ćwiczeniowy to dzisiaj jeden z największych w Niemczech obszarów ochrony przyrody. Po upadku muru berlińskiego Königsbrück przybrało przydomek „Kameliowe miasto przy Via Regia“. 180-letnie rośliny można podziwiać w niedziele w godz. od 10 do 17 (okres kwitnienia styczeń – marzec) w oranżerii nieopodal zamku.